علامه، صاحب بحار....

محمد باقر فرزند محمد تقی مشهور به علامه مجلسی اعلی الله مقامه یکی از بزرگترین علمای جهان اسلام و تشیع است. علامه در احاطه به دانشها و تدوین حدیث و تألیف کتاب به آخرین پایه رسید. او گهرهای گران قیمت اخبار معصومین علیهم السلام را به دست آورد و از گنجهای خاندان عصمت بهر? کاملتری برد، و در جهان اسلام و تشیع کسی را در ترویج سخنان معصومین در پایه او نمی بینید. یکی از محققان هندی در جهان علم پس از تحقیق و بررسی از آثار علامه و پی بردن به تألیفات متعدد و همچنین اقیانوس بیکران دانش او مبهوت می نماید سپس این جمله را به زبان می آورد اگر دین شعله را دین مجلسی بنامند جا دارد. یک کتاب او به نام بحارالانوار بالغ بر بیست و شش جلد است (با یک میلیون بیت) مجموع مجلدات بحار دائرة المعارفی است شامل تمام احادیث معصومین (به استثنای نهج البلاغه) او شرح و توضیحی نیز به کتب اربعه دارد و آنچه از احادیث معصومین در کتب اربعه موجود نیست در مجلدات بحار تمامی آنها را نقل نموده مرآة العقول و شرح اربعین او در شرح مجموعه کافی و ملاذ الاخبار وی در شرح تهذیب طوسی است گذشته از تألیفات تازی اکثر کتب علامه مانند مجلدات حیاة القلوب عین الحیوة، مشکوة الانوار، جلاء العیون، تحفة الزائر، زاد المعاد، حق الیقین، حلیة المتقین ساده و به زبان فارسی است کتب مذکور در تاریخ پیامبران و چهارده معصوم، در آداب و سنن و ادعیه و اخلاقیات و اعتقادات نوشته است. او همچنین مجلداتی از تفسیر آیات مختلف قرآن، اجازات صد و بیست گانه، آداب حج، آداب رمی، آداب سبق و رمایه، آداب تجهیز اموات، اختیارات، اربعینی در اصول، اربعینی در امامت، اوقات نماز اوقات نوافل، تذکرة الائمه، تعبیر رؤیا، تفسیر الآیات، توحید مفضل، شرح صحیفه، شرح روضه کافی، شرح دعای جوشن کبیر، شرح الاسماء، تفضیل امیر المؤمنین، صراط النجاة، صواعق، الفرق، فواید، مسائل هندسه، مصابیح، مقیاس وجیزه و غیره نیز دارد که تبحر او را در فقه و حدیث و تاریخ و غیره آشکار می سازد.

علامه مجلسی در سال 1037 در خانه دانش و بیت حدیث به دنیا چشم گشود و گهواره او پس از تولد به کنار حدیث آل محمد صلی الله علیه و آله رفت به سخنان پدر با علما لبخند شادی زد و گذشته از اذان و اقامه کام او را به دوستی محمد و آلش از شیر مادری طاهره و همیشه با وضو به سلولهای بدن و جانش افکندند او زگهواره تا گور فرمود قال الصادق و... قال الرسول، کتابخانه او از بستان کتب مملو بود چه آنکه فقط تألیفات و آثار متعدد خود او شامل کتابخانه معظم بود به اضافه هزاران برابر کتب مختلف دیگر و صدها عالم و فاضل به این بستان کتاب خزیدند و قال الصادق و قال الباقر و قال الرسول شنیدند و اگر فردا در صف مقدم علما علامه را با مجلدات کتب عدیده دیدند و جهت محاکمه و گفتار مختلف وعاظ کتاب او را خواستند و خیر البشر او را احضار نفرمود عجب مدار چه بسا وی اشرف العلما باشد و این پیامبر عزیز اشرف الانبیا و باز اگر فردا جناب موسی با آن عصا کنار سید بحر العلومها چون شاگردی مؤدب اما آن تکیه بر عصا و این تکیه بر علوم عجب مدار که خیر البشر فرمود امثال بحر العلومها از پیامبران بنی اسرائیل بسی بهتر. علامه مجلسی به زبان خویش از نفوذ معنوی و قدرت ظاهری و اصابت رأی به تمام امور مملکتی نیز برخوردار بود. مخصوصا در منصب قضا و رتق و فتق امور مهمه چون اولو الامری مبسوط الید عمل می کرد. علامه در ترویج اسلام و مکتب و اعلای کلمه حق، اجرای حدود شرعی و مجازات تبه کاران جدیتی به سزا داشت.
به فرمان اکید و قاطع وی بت بزرگ هندوان به اصفهان شکسته شد. و یکی از عشاق صنم در فراق معشوق پس از شکستن بت خود را به دار کشید!!
علامه در اقامه جمعه و جماعات، تشکیل محافل مذهبی، تشکیل مدارس دینی، گسترش حوزه های درسی، ایجاد مساجد و مدارس مذهبی، اقامه مجلس عزا و بیان احکام و مسائل دینی و مخصوصا نشر و ترویج احادیث معصومین سعیی فراوان می نمود، و به موقع مسئولین مملکتی را در حفظ انتظامات و حفظ حدود و ثغور کشور تشویق می فرمود. همان گونه که تاریخ حاکی است پس از فوت علامه تدریجا حکومت چندین ساله صفویان متزلزل شد و چند سال پس از مرگ وی سرانجام فتنه و شورش افاغنه در زمان حسین صفوی بروز کرد که اغلب شهرهای ایران (مخصوصا اصفهان) به خاک و خون کشیده شد.

علامه مجلسی پس از علامه حلی به کثرت تألیفات در جهان اسلام شهرت دارد. صاحب روضات جمع ابیات (سطرهای) تألیفات او را بیش از یک میلیون و چهارصد هزار بیت مرقوم داشته که اگر به شصت سال دوران تکلیف او را تقسیم شود سهم هر سال بیست هزار بیت می گردد ولی این ارقام با توجه به مجموع تألیفات او (و با توجه به نوشته دیگر صاحب تراجم) اشتباه است و خیلی بیش از این ارقام می گردد علمای بزرگ اصفهان که بعد از شیخ بهائی در دارالعلم اصفهان زندگی می کردند اغلب از اساتید وی هستند و در این جزو? مختصر، به شرح حال آنها اشاره رفت سال وفات علامه را اغلب 1111 نوشته اند هر چند بعضی وفات او را در 27 ماه رمضان سال 1110 می نویسند قبر شریفش در جامع اصفهان کنار پدر بزرگوارش زیارتگاه است.