یاران مباد آن که زجان سیرمان کنند
در نیمه راه عشق زمین گیرمان کنند
هرگز نمیرویم به میهمانی سکوت
مهمان مگر به بوسه ی شمشیرمان کنند
باور مکن که بانی یک صبح صادقند
خورشید میشوند که تبخیرمان کنند
این حاتمان،حریص ترین نسل آدمند
مگذار ای رفیق نمک گیرمان کنند...
"علی رضا دهرویه"
تاریخچه شکلگیری جنبش عدم تعهد
جنبش عدم تعهد، یکی از پیامدهای جنگ جهانی دوم (1945_1939) و شاید بتوان آن را نتیجه مستقیم جنگ سردی بشمار آورد که پس از جنگ جهانی دوم بین اردوگاه غربی به رهبری ایالات متحده و پیمان ناتو و در طرف دیگر، اردوگاه شرقی به رهبری اتحاد شوروی و پیمان ورشو بوجود آمد و اصلی ترین هدف این جنبش و اعضای آن، دوری از سیاست های مربوط به جنگ سرد بود. جنبش عدم تعهد در آغاز با حضور 29 کشور تاسیس شد و این کشورها همان کشورهایی بودند که برای نخستین بار کنفرانس کشورهای دو قاره آسیا و آفریقا را در آوریل 1955 در باندونگ اندونزی برگزار کردند که پس از برگزاری این کنفرانس، به عنوان اولین نشست منظم این جنبش نامیده شد.
جواهر لعل نهرو، جمال عبدالناصر و سوکارنو رؤسای وقت حکومت کشورهای هند، مصر و اندونزی در این اجلاس اندیشه تشکیل چنین سازمانی را مطرح کردند. چون این اتفاق کمی بعد از استقلال هند رخ میداد تحت تأثیر جهانبینی ماهاتما گاندی نیز قرار داشت. در 1961 اولین اجلاس سران عدم تعهد با حضور مارشال یوسیپ بروز تیتو رهبر یوگسلاوی، قوام نکرومه رهبر غنا، جمال عبدالناصر رئیس جمهور مصر، جواهر لعل نهرو نخست وزیر هند و احمد سوکارنو رهبر استقلال اندونزی در کنفرانسی که در شهر بلگراد در کشور یوگسلاوی برگزار شد، این سازمان موجودیت خود را اعلام کرد.
جنبش عدم تعهد برای تنش زدایی و جلوگیری از بحران های سیاسی و نظامی در اوایل نیمه دوم سده بیستم و جنگ سرد بین دو اردوگاه شرق و غرب به وجود آمد در طول چهاردهه جنگ سرد این جنبش توانست از یارگیری ابرقدرت ها از میان کشورهای جهان سوم تا اندازه ای جلوگیری و بسیاری از مسایل و چالش های پدیدآمده در میان اعضا را بدون دخالت ابرقدرت ها حل وفصل کند. با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پیمان نظامی ورشو و پایان جنگ سرد، کشورهای عضو جنبش عدم تعهد دچار نوعی بیهویتی شده و دلیل وجود این جنبش و همگرایی اعضای آن را - که ایجاد موازنه منفی بین دو ابر قدرت دوران جنگ سرد بود- از بین رفته تلقی می کردند. لذا درباره ادامه حیات سیاسی جنبش عدم تعهد دو دیدگاه به وجود آمد:
الف ـ جنبش عدم تعهد پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی فلسفه وجودی خود را از دست داده است، برپایه همین استدلال کشور آرژانتین بعد از فروپاشی شوروی از جنبش کناره گیری و عضویت خود را لغو کرد. براساس این دیدگاه پس از انحلال نظام بین الملل دوقطبی دیگر نیازی به تشکلی مانند جنبش عدم تعهد نیست. زیرا کشورهای جهان از طریق سازمان ملل متحد ودیگر مجامع بین المللی می توانند اهداف و منافع منطقهای و ملی خود را دنبال و استقلال خود را حفظ کنند.
ب ـ دیدگاه دیگردر این باره این است که در نظام بین الملل دوقطبی این امکان وجود داشت که هر یک از دو ابرقدرت رقیب خود را بالانس کند و به گونهای توازن قوا به وجود آید ولی در نظام بین الملل تک قطبی منافع، امنیت و استقلال سیاسی کشورهایی که همسو با نظام تک قطبی نیستند، بیش از هر زمان دیگر تهدید می شود. بنابراین جنبش عدم تعهد اهمیت و ضرورت بیشتری پیدا کرده است. فرض این عده بر این مبنا استوار است که جنبش عدم تعهد وارث موازین ضد آمریکایی یا همان ضد امپریالیستی است.
جایگاه ایران در جنبش غیرمتعهدها
ایران قبل از انقلاب اسلامی که به دلیل عضویت در پیمان نظامی مرکزی سنتو که در جرگه امریکایی به عنوان یکی از محورها و قطبهای جهانی تعریف می شد، از عضویت در این جنبش محروم مانده بود، در سال 1979 پس از پیروزی انقلاب به جنبش عدم تعهد پیوست. ایران بعد از پیوستن به جنبش در اجلاس سران 1979 در هاوانا و از آن به بعد در همه نشستهای مختلف این جنبش حضورفعال داشته و همواره به عنوان یکی از تاثیر گذارترین اعضای این جنبش عمل کرده است. لغو برگزاری هفتمین اجلاس سران در بغداد به دلیل تجاوز نظامی عراق به ایران و انتقال این اجلاس به دهلینو از مهمترین رویدادهای جنبش به حساب میآید.
شانزدهمین اجلاس این جنبش که در تهران برگزار میشود بدون تردید یکی از مهمترین و شاید «مهمترین» اجلاس این جنبش در طول دوران حیاتش خواهد بود. مسائل پیچیده و تودرتوی خاورمیانه و تغییرات وسیع و سریع آن، کشتار در سوریه، عراق، افغانستان، میانمار و.... بحران انرژی در پی تحریمهای غیرقانونی، بحران اقتصادی جهانی و دهها مساله دیگر اوضاع امروز را برای کشورهای غیرمتعهد متفاوت با همیشه تاریخ کرده است.
جنبش عدم تعهد در نظام جدید بین الملل به عنوان یک نیروی قدرتمند در مقابل دیگر قطبها، اتحادیهها، معادلات و ترتیبات اقتصادی- سیاسی جهانی به ایفای نقش میپردازد و در تلاش است که رفتار قدرتهای بزرگ را در ارتباط با موضوعات جهانی تعدیل کنند. کوبا، مصر و ایران (روسای سابق، کنونی و آینده) اعضای تروئیکای نم را تشکیل میدهند و در نشست تهران که از پنجم تا دهم شهریور ماه سال جاری برگزار می شود، ریاست این جنبش به مدت سه سال به ایران واگذار خواهد شد.
حضور بسیاری از سران یا بلندپایگان جهان در تهران نشانه اهمیت این اجلاس در مقطع کنونی است که تهران را به عنوان پایتخت اثرگذارترین کشور خاورمیانه و لنگرگاه ثبات منطقه محل توجه دنیا کرده است. به نظر میرسد در این برهه از تاریخ و در این برش زمانی از تحولات جهانی که از زمان پیدایش جنبش عدم تعهد و نخستین اجلاس آن در سپتامبر1961 تاکنون بیسابقه بوده است، اجلاس تهران فرصت کمنظیری برای ایران و همه اعضای عدم تعهد به منظور دستیابی به توافقات و تصمیمهای بزرگ و چرخش توازن قدرت به نفع کشورهای غیروابسته به نظام مسلط جهانی است.....
به ادامه مطلب مراجعه کنید........
اصبغ بن نباته از حضرت علی(ع) روایت کرده است که فرمود: «هر کس در مسجدی رفت و آمد داشته باشد به یکی از هشت فایده زیر نائل میشود:
1. برادر دینی که او را در راه کسب رضای خداوند یاری کند.
2. دانشی که راهگشا باشد.
3. نشانه و آیهای که استوار باشد.
4. شنیدن سخنی که او را به راه راست هدایتگر باشد.
5. شنیدن کلامی که او را از تباهی و فساد بازدارد.
6. دستیابی به سنت و شیوهای که پیروی شده باشد.
7. رسیدن به رحمتی که منتظر آن بوده است.
8. گناهی که از روی خوف و خشیت الهی و یا از روی شرم و حیا ترک کند».(سیدبن طاووس، فلاحالسائل، ص90.)
٢١آگوست مصادف است با به آتش کشیدن مسجدالاقصی توسط صهیونیستها بنا به در خواست جمهوری اسلامی ایران، از سوی سازمان کنفرانس اسلامی به عنوان روز جهانی مسجد نامگذاری شد.
در سال، یک هفته برنامههایی برای تکریم، تجلیل، اعزاز و اکرام مساجد به اجرا درمیآید.امسال نیز هفته تکریم و تجلیل مساجد از 3١ مرداد ماه تا 6 شهریورماه در ایران به طور گسترده برگزار میشود.
مسجد پایگاه انسجام و یکپارچگی مسلمانان است و نماز جماعت و تشکیل صفوف به هم فشرده نمازگزاران به خوبی بیانگر وحدت و انسجامی است که حضور در مسجد فراهم میآورد. همه در کنار یکدیگر در برابر پروردگار یکتا رو به سوی یک قبله میکنند و لب به حمد و ثنای آن یگانه نازنین میگشایند و هماهنگ با یکدیگر سرود توحید را زمزمه میکنند.
پیامبر گرامی اسلام (ص) پایهگذار اولین مسجد(مسجد قبا) است. او مکانی را پایهگذاری کرد که علاوه بر عهدهدار بودن نقش روحانی و معنوی، کانون فعالیتهای اجتماعی مسلمانان نیز به شمار میرفت. به همین دلیل مسجد در طول تاریخ اسلام از ویژگی برجستهای برخوردار بود. در گذشته همه امور مسلمین در ابعاد مختلف، از جمله عقاید و فعالیتهای فرهنگی، عبادی، سیاسی و اقتصادی در مساجد انجام میشد.
حضرت رسول صلی الله علیه و آله میفرمایند:اگر بنده «خدا» میدانست که در ماه رمضان چیست [چه برکتى وجود دارد] دوست میداشت که تمام سال، رمضان باشد.
ماه مبارک رمضان با همه ی برکت و خوبیهاش به اتمام رسید،
نمیدونم شما چقدر استفاده کردین،چقدر خودتون رو ساختین،
از اون دسته آدمهایی هستین که الان افسوس میخورید که....
یا اینکه حال خوبی دارین چون در حد ظرفیتتون از این فرصت قشنگ 1ماهه کمال استفاده و بهره روبردین.
به هرحال؛
الان مهمتر از این حرفا اینه که سعی کنیم رمضانی بمونیم و این حس و حال خوب در همه ی روزهای سال برامون باقی بمونه،همه ی سالمون بشه ماه مبارک رمضان،همه ی شبهامون بشه شب قدر، نفسمون بشه تسبیح ،خوابمون عبادت.
چیز دور از ذهنی نیست،مگه امام معصوم نفرمودن که:روزه، خود نگه داری از حرام های الهی است،تلاش کنیم نسبت به محارم الهی خودمون رو حفظ کنیم،نسبت به واجبات الهی تقیدمون رو بیشتر کنیم،
همین الان بنشینیمو یه برنامه برا خودمون بریزیم،یه برنامه ی عبادی
با توجه به شناختی که از خودمون داریم ،از ظرفیتمون،
خیلیم قرار نیست به خودمون فشار بیاریم پله به پله باید پیش بریم
فقط توکل میخواد و همت
و در آخر روزهای قشنگ ماه مبارک و اون حس خوب بندگی فراموشمون نشه........
یا علی مددی
مفهوم شناسی:
عید فطر یکی از دو عید بزرگ در سنت اسلامی است که درباره آن احادیث و روایات بیشماری وارد شده است. مسلمانان روزه دار که ماه رمضان را به روزه داری به پا داشته و از خوردن و آشامیدن و بسیاری از کارهای مباح دیگر امتناع ورزیده اند، اکنون پس از گذشت ماه رمضان در نخستین روز ماه شوال اجر و پاداش خود را از خداوند می طلبند، اجر و پاداشی که خود خداوند به آنان وعده داده است
عید در لغت، از ماده «عود» به معنای بازگشت است. برهمین اساس، به روزهایی که مشکلات، از قوم و جمعیتی برطرف می شود، ودر آن روز، به پیروزی ها و راحتی های نخستین باز می گردند، عید گفته می شود.
در روایتی از حضرت علی (ع) آمده است. «کل یوم لا یعصی الله فیه فهو یوم عید؛ هر روز که در آن، معصیت خدا نشود ، روز عید است.» (1)روایت نیز به همین موضوع اشاره دارد؛ زیرا روز ترک گناه، روز پیروزی و پاکی و بازگشت به فطرت نخستین است.
و در حدیثی آمده است که «روز فطر، عید قرار داده شده تا برای مسلمین، مرکز اجتماعی باشد که در آن روز گرد هم آیند، سپس حمد خدای را برای نعمتی که برایشان ارزانی داشته شده به جای آورند.»
واما در باره مفهوم واژه «فطر» گفته شده است: « فطر در لغت، از جمله به معنای گشودن روزه است که واژه افطار از همین ریشه گرفته شده است. مردم درآن روز افطار می کنند، و شرعاً روزه گرفتن در روز عید فطر حرام است. و عید فطر، یکی از سه عید بزرگ مسلمانان است که در سراسر کشورهای اسلامی و در میان مسلمانان کشورهای دیگر جهان، با مراسم خاص دینی و عرفی، هر منطقه برگزار می شود.»(2)
قسمتی از خطبه امیرالمومنین علیه السلام در روز عید فطر:
امیر المؤمنین علی(ع) در یکی از اعیاد فطر خطبه ای خوانده و در آن مؤمنان را بشارت و مبطلان را بیم دادند: ای مردم! این روز شما روزی است که نیکوکاران در آن پاداش می گیرند و زیانکاران و تبهکاران در آن مأیوس و ناامید می گردند و این شباهت زیادی به روز قیامتتان دارد، پس با خارج شدن از منازل و رهسپار جایگاه نماز عید شدن خروجتان از قبرها و رفتنتان را به سوی پروردگار به یاد آورید، و با ایستادن در جایگاه نماز، ایستادن در برابر پروردگارتان را به یاد آورید و با بازگشت به سوی منازل خود، بازگشتتان را به سوی منازلتان در بهشت برین متذکر شوید، ای بندگان خدا، کمترین چیزی که به زنان و مردان روزه دار داده می شود این است که فرشته ای در آخرین روز ماه رمضان به آنان ندا می دهد و می گوید: «هان! بشارتتان باد، ای بندگان خدا که گناهان گذشته تان آمرزیده شد، پس به فکر آینده خویش باشید که چگونه بقیه ایام را بگذرانید(3)
اعمال عبادی در این روز:
عید فطر دارای اعمال و عباداتی است که در روایات معصومین (ع) به آنها پرداخته شده و ادعیه خاصی نیز راجع به آن وارد شده است. از سخنان معصومین(ع) چنین استفاده می شود که روز عید فطر، روز گرفتن مزد است، و لذا در این روز مستحب است که انسان بسیار دعا کند و به یاد خدا باشد و روز خود را به بطالت و تنبلی نگذراند و خیر دنیا و آخرت را بطلبد.
در قنوت نماز عید می خوانیم: بارالها! به حق این روزی که آن را برای مسلمانان عید و برای محمد(ص) ذخیره و شرافت و کرامت و فضیلت قرار دادی از تو می خواهم که بر محمد و آل محمد درود بفرستی و مرا در هر خیری که محمد و آل محمد را در آن وارد کردی، وارد کنی و از هر سوء و بدی که محمد و آل محمد را خارج ساختی، خارج کنی، درود و صلوات تو بر او و آنها، خداوندا، از تو می طلبم آنچه را که بندگان شایسته از تو خواستند و به تو پناه می برم از آنچه بندگان خالصت از آن به تو پناه بردند.
1-نهج البلاغه،حکمت428.
2-جمعی از نویسندگان، دایره المعارف تشیع، ج11، ص529.
3-محمدى رى شهرى، میزان الحکمة،ج ۷،صص۱۳۱ -۱۳۲٫