اندر حکایت گوگل......

انتقاد شدید سوریه از خالد مشعل

در پی همسویی رهبر حماس با مواضع ضد سوری ترکیه و برخی کشورهای عربی که طی سفر به ترکیه در کنفرانس حزب آزادی و عدالت این کشور اردوغان را از رهبران جهان اسلام معرفی کرده بود، رسانه رسمی سوریه به شدت از وی انتقاد کرد.
به نقل از پایگاه روسیا الیوم نوشت: تلویزیون رسمی سوریه به شدت به رهبر حماس به خاطر تمجیدهایش از رهبران ترکیه و مخالفان سوری حمله کرد.
در این گزارش آمده است : خالد مشعل کسی بود که سوریه وی را به عنوان مقاومی که به دنبال پناهگاهی بود جای داد و این در حالی بود که همه درها به روی هواپیمای وی بسته شده بود.
تلویزیون سوریه بیان کرد: خالد مشعل فردی بود که همه از دست دادن با وی واهمه داشتند. امان، دوحه، قاهره و آنکارا در آن زمان از وی می گریختند، زیرا اسرائیل دیدار با وی و پناه دادنش را منع کرده بود.
این رسانه گزارش داد: احدی غیر از سوریه جرات ایستادن در برابر وتوی اسرائیل را نداشت. هم اکنون آیا غیر از وتوی اسرائیل چیزی تغییر کرده است؟ دیگران در حالی که با رژیم صهیونیستی توافقنامه دارند به سوی وی آمده اند؟
تلویزیون سوریه خطاب به مشعل آورده است : به یاد آور روزی که آواره بودی و در آسمان دربه در بودی تا اینکه رحمت سوریه شامل حالت شد. کشورهای دیگر به این خاطر از قبول تو سر باز می زدند که باید به موجب توافقاتی که داشتند تو را تحویل می دادند.
این رسانه بیان کرد: به این علت درها به روی مشعل گشوده شده که دیگر مظنون اشغالگران نیست و خطری برای امنیت آنها محسوب نمی شود.
این رسانه سوری خطاب به مشعل افزود: دچار حالت رمانتیک شدی و از رنج و عذاب ملت سوریه سخن گفتی چرا این همه عاطفه را برای مردم فلسطین خرج نکردی؟
این رسانه آورده است : ما به خاطر ملت مظلوم فلسطین در اراضی سال 1948، بیت المقدس و کرانه باختری تو را بازخواست نمی کنیم، بلکه به خاطر ملت غزه تو را مورد خطاب قرار می دهیم؛ چگونه بر محاصره راضی شدی و برای تخریب تونلهایی که حکم آزادی و زندگی برای ملت فلسطین دارند با برادرانت در مصر همکاری کردی؟
در این گزارش آمده است : سوریه به خاطر پناه دادن به مشعل پشیمان نیست، زیرا برای تشکر چنین کاری نکرده است، بلکه به وظیفه ملی خود در قبال یک مقاوم آواره عمل کرده است و سوریه از اینکه فردی که مقاومت را با قدرت عوض کرده به آن خیانت کند پشیمان نیست. علت جایگاه حماس، مقاومت آن است نه هویت اسلامی آن.

در کشورهای مدعی آزادی بیان...!!!!

در کشورهای مدعی آزادی بیان
توهین به پیامبر اسلام آزاد، انکار هلوکاست ممنوع!

در حالی که در غرب، اهانت به اسلام و مقدسات اسلامی، به راحتی پذیرفته می‌شود، برخی مضامین وجود دارند که حتی تردید در آن‌ها هم ممکن است منجر به سال‌ها مجازات زندان شود. به عبارتی دیگر، در شرایطی که شخصی چون «سام باسیل» به راحتی می‌تواند اسلام را مورد اهانت قرار دهد، در بسیاری از کشورهای غربی حتی تردید در تعداد کشته‌های یهودیان در جنگ دوم جهانی می‌تواند دردسرهای جدی داشته باشد؛ حتی مورخان غربی در محیط‌های آکادمیک هم باید مواظب آن باشند که با نگارش مطلبی در خصوص هلوکاست، برای خود سال‌ها دردسر نتراشند! به گزارش خبرگزاری فارس، حتی اگر منع قانونی برای انکار هلوکاست هم وجود نداشته باشد، رسانه‌های صهیونیستی در غرب دارای حدی از قدرت تاثیرگذاری بر افکار عمومی هستند که می‌توانند اشخاص مخالف هلوکاست را به شدت سیاه‌نمایی کنند.
این در حالی است که پس از انقلاب فرانسه، سکولاریسم به یکی از ارکان دموکراسی‌های غربی بدل گردید و قرار شد تا ممنوعیت‌های مذهبی و تقدس در امور حکومتی و قانونی تاثیری نداشته باشند اما هلوکاست اکنون در کشورهای غربی به یک امر مقدس یا تابو بدل شده که انکار آن به مثابه یک جنایت است!
به این ترتیب، اگرچه با سکولاریسم، مذهب از متن جوامع غربی رخت بربست اما تابوهای ساخت بشر کاری با جوامع غربی کرده‌اند که کلیسای قرون وسطی هم نکرد. محاکمه مرحوم پروفسور روژه گارودی به جرم زیر سؤال بردن هلوکاست در کتاب مشهورش، بی‌شباهت به محاکمه گالیله در دوران قرون وسطی به جرم متحرک دانستن زمین نیست! طبعا همان‌گونه که چرخیدن زمین با محاکمه گالیله در دادگاه انگیزاسیون متوقف نشد، سؤالات و تشکیکات وارد به پدیده‌ای به نام هلوکاست هم با محاکمه منکران آن از بین نخواهد رفت.

قوانین منع انکار هلوکاست در کشورهای مختلف:

در حال حاضر در 16 کشور جهان، زیر سؤال بردن هلوکاست از نظر قانونی ممنوع است. این کشورها عبارتند از: اتریش، بلژیک، کانادا، جمهوری چک، فرانسه، آلمان، مجارستان، لیختن‌اشتاین، لیتوانی، لوگزامبورگ، هلند، لهستان، پرتغال، رومانی، اسلواکی و سوئیس.
علاوه بر این کشورها، رژیم صهیونیستی نیز در قلمرو خود زیر سؤال بردن هلوکاست را جرم دانسته است.
قوانین اتحادیه اروپا در خصوص مقابله با نژادپرستی و بیگانه‌هراسی هم دلالت بر آن دارند که رد کردن و یا بی‌اهمیت دانستن تعمدی «جنایت‌های مربوط به نسل‌کشی» در تمام کشورهای عضو این اتحادیه باید اقدامی قابل مجازات شناخته شود. بنابراین، آن دسته از 27 کشور اتحادیه اروپا هم که در فهرست 16 کشور فوق نیستند، بر اساس این قانون موظف به برخورد با کسانی هستند که هلوکاست را زیر سؤال می‌برند! چرا که در اروپا و بنابر تبلیغات انجام شده، هلوکاست یک نسل‌کشی شناخته می‌شود که طی آن 6 میلیون یهودی جان خود را از دست داده‌اند.
در مجارستان، در فوریه 2010 قانونی به تصویب رسید که بی‌اهمیت شمردن هلوکاست را جرمی مشمول 3 سال زندان می‌دانست. توجه به متن قانون در برخی از کشورهایی که انکار هلوکاست را ممنوع ساخته‌اند، خالی از لطف نیست.
در اتریش، بند سوم قانون منع انکار هلوکاست که موسوم به «وربوتزگستز» است، تصریح می‌کند: «هر فردی که به صورت مکتوب یا در رسانه‌های صوتی و تصویری یا به هر وسیله دیگر در ملاءعام و با هر رفتاری که تعداد زیادی از مردم شاهد آن هستند، نسل‌کشی ناسیونال سوسیالیست‌ها [نازی‌ها] را انکار کند یا به‌دنبال کوچک‌نمایی آن باشد یا سعی در توجیه آن داشته باشد، مستحق مجازات است.»
جالب این جاست که در اتریش برای انکار هلوکاست یک تا 10 سال مجازات در نظر گرفته شده است و اگر اقدامات مزبور خطرناک ارزیابی شود، این مجازات می‌تواند تا 20 سال هم افزایش پیدا کند!
در بلژیک نیز بند اول قانون 23 مارس 1995 تصریح دارد که انکار کنندگان هلوکاست از 8 روز تا یک‌سال به زندان و پرداخت 5هزار فرانک جریمه محکوم می‌شوند.
در بند 261a قانون اساسی اصلاح شده جمهوری چک آمده است که هر کس آشکارا نسل‌کشی نازی‌ها و کمونیست‌ها را انکار و یا در آن‌ها تردید و یا تایید و توجیه کند، به 6 ماه تا سه سال زندان محکوم می‌شود.
قانون منع انکار هلوکاست تقریبا با همین ادبیات و با مجازات‌های مختلف در کشورهای دیگر نیز بیان شده است.
از سوی دیگر، منع انکار هلوکاست با برخی محدودیت‌های قانون‌گذاری هم در اروپا مواجه بوده است. به طور مثال، در اکتبر 2007، دادگاهی در اسپانیا اعلام کرد که قانون اساسی این کشور نمی‌تواند قانون منع هلوکاست را به رسمیت بشناسد. ایتالیا هم در سال 2006، قانونی را که خواستار چهار سال زندان برای انکارکنندگان هلوکاست بود رد کرد. حتی بریتانیا نیز تاکنون دو بار قوانین مجازات انکارکنندگان هلوکاست را رد کرده است. دانمارک و سوئد هم به همین ترتیب عمل کرده‌اند.

برخی از محاکماتی که به جرم انکار هلوکاست انجام شد:
مشهورترین نمونه محاکمه منکران هلوکاست، محاکمه مرحوم پروفسور روژه گارودی، فیلسوف فقید و مسلمان فرانسوی، است که مدت‌ها به طول انجامید. این محاکمه در حالی انجام می‌شد که گارودی پا به سن گذاشته و سال‌های عمرش از 80 گذشته بود.
اما محاکمه مرحوم روژه گارودی تنها نمونه از این دست نیست. در فوریه 2007، «ارنست زوندل»، یک شهروند آلمانی به‌ دلیل آن چه افکار نئونازیستی خوانده شد، به پنج سال زندان محکوم گردید.
در مارس 2006 نیز «گرمار رودولف»، یک شهروند آلمانی دیگر از ایالات متحده به آلمان بازگردانده شد و به دو سال و نیم زندان محکوم گردید. جرم وی این بود که هلوکاست را انکار می‌کرد.
در جولای 2007، رهبر شاخه «هسن» حزب دموکراتیک ملی آلمان، «مارسل وول»، به دلیل آن که گفته بود دولت با بردن دانش‌آموزان به محل سابق اردوگاه‌‌های متمرکز آلمان نازی، در حال شست وشوی مغزی آن هاست، به زندان افتاد.
در اوت 2007، «گرد هوسنیک»، منکر اتریشی هلوکاست، در اسپانیا دستگیر شد. اتهام وی انتشار کتب و مقالاتی در خصوص به چالش کشیدن کشتار یهودیان در جنگ دوم جهانی بود. وی ناچار به مالاگا فرار کرد تا زندانی نشود.
در بلژیک، یک سازمان یهودی به خود اجازه داد تا در مارس 2007، از یک سناتور بلژیکی به سبب آن که در یک مصاحبه وجود اردوگاه‌های مرگ در آلمان نازی را انکار کرده بود، شکایت کند.
در فرانسه، «وینسنت رینوگارد» به یک سال زندان و 10 هزار یورو جریمه محکوم شد؛ چرا که درسال 2005 با چاپ جزوه‌ای، هلوکاست را انکار کرده بود!
این‌ها تنها برخی نمونه‌ها از مجازات افراد به دلیل انکار هلوکاست است و قطعا نمونه‌های بیش‌تری را می‌توان ذکر کرد؛ در ضمن باید انتظار داشت که در آینده نمونه‌های بیش‌تری نیز تکرار شود.
بنابر همان روش‌های پوزیتیویستی که متافیزیک را از محتویات علمی خالی می‌دانند و توجیه‌گر حذف دین از زندگی اجتماعی بشر هستند، هلوکاست یک پدیده تاریخی متعلق به گذشته‌ای نه‌چندان دور است که می‌توان درباره آن به تحقیق علمی پرداخت. اگر توصیه پوزیتیویسم به علم ندانستن دین و متافیزیک مورد اعتنا واقع شده است، مشخص نیست که چرا هلوکاست به یک تابوی غیرقابل تحقیق بدل شده است؟!